Wat is de rol van leptospirose bij abortussen bij rundvee in Vlaanderen?

Leptospirose: een infectie die ernstige gevolgen kan hebben

Runderen die leptospirose doormaken, hebben niet altijd symptomen. Toch is leptospirose lang niet altijd onschuldig. Deze infectie kan namelijk leiden tot een abortus of de geboorte van een zwak kalf, met bijbehorende financiële verliezen voor de veehouder. Bij de kalveren en vaarzen kan leptospirose dan weer symptomen veroorzaken als koorts, bloedarmoede, bloederige urine, geelzucht, uit de melk vallen, uierontsteking, algemene zwakte en soms sterfte.

Leptospirose is bovendien een zoönose: een ziekte die kan overgaan op de mens. Een infectie bij mensen geeft vooral griepachtige symptomen zoals hoofdpijn, spierpijn en koorts. Soms zijn er ook ernstige complicaties, in de hersenen, nieren en lever (“melkerskoorts”).

Veroorzaker van abortus

Abortus bij runderen die een leptospirose-infectie doormaken, treedt op 1 à 3 maanden na de initiële infectie en vindt meestal plaats in de tweede helft van de dracht. Het abortuspercentage varieert van 10% tot 50%, afhankelijk van het type (serovar).

In Wallonië is er in het najaar van 2014 een sterke stijging vastgesteld van het aantal abortussen met geelzucht. Recent was er opnieuw een forse toename. In Vlaanderen zijn er sinds eind september een vijftal gevallen opgemerkt met een milde geelzucht.
 

Veepeilerproject

Tot dusver is er in Vlaanderen nog maar heel weinig onderzoek gebeurd naar de rol van leptospirose bij abortussen. We weten dus niet hoeveel abortussen toe te schrijven zijn aan deze kiem. En hier willen we verandering in brengen met een nieuw Veepeilerproject.

Binnen dit project zullen we een 100-tal foetussen die in het kader van het abortusprotocol een geelverkleuring van de slijmvliezen, van het vetweefsel en/of de lever vertonen, testen op de belangrijkste types (serovars) van Leptospira.

De diagnose van leptospirose is niet altijd eenvoudig. De dieren hebben niet altijd histologische letsels, onder meer ter hoogte van de nieren, en het is ook niet evident om de kiem te kweken. De resultaten van serologische testen zijn vaak moeilijk te interpreteren. PCR daarentegen is de meest waardevolle test, en met deze test kunnen we bovendien het serovar typeren. Daarom kiezen we in dit project voor de PCR-test.

Uiteraard zullen we de veehouders van wie de foetussen onderzocht worden en hun dierenartsen op de hoogte houden van de resultaten van deze testen.
 

Vragen?

• Veehouders en dierenartsen kunnen terecht bij de helpdesk van DGZ op tel. 078 05 05 23 of e-mail helpdesk@dgz.be.
• Dierenartsen kunnen daarnaast ook contact opnemen met hun regiodierenarts.