Laboratoriumtechnieken

Agglutinatie is het neerslaan of uitvlokken van complexen gevormd door antistoffen en antigen. Afhankelijk van de complexen spreekt men van agglutinatie of precipitatie.

Bij de AGP-test wordt de aanwezigheid van antistoffen tegen een bepaald antigen in het serum onderzocht door het te testen serum en het bepaald antigen in een gel te laten diffunderen. Wanneer antistoffen specifiek gericht tegen het bepaald antigen aanwezig zijn in het serum, ontstaan er Ag-As complexen. Deze complexen slaan neer in de gel en zijn zichtbaar onder de vorm van een precipitatielijn.

De ELISA of ‘enzyme-linked immunosorbent assay’ is de meest uitgevoerde test op de afdeling serologie van DGZ. Antistoffen of antigenen van verschillende aandoeningen worden op deze manier opgespoord in serum of ongestold bloed.
Met de ELISA toont men een antigeen-antistofbinding aan gebruikmakend van een enzym als merker. Bij de ELISA-test zal de binding van de op te sporen antistof of antigeen (naargelang de test) gebeuren aan een vaste drager. De ontstane antistof-antigeenbinding zal daarna zichtbaar gemaakt worden met behulp van een conjugaat en substraat. De aflezing van de test gebeurt door middel van het meten van een optische densiteit/kleurreactie. De ELISA-test is een gevoelige methode die automatisering toelaat, waardoor een groot aantal testen uit te voeren is in een beperkt tijdsinterval.

Wanneer een gastheer besmet is met een hemagglutinerend virus, ontstaan er antistoffen die de binding van het virus met de rode bloedcellen kunnen verhinderen. Bij de HI-test wordt nagegaan tot in welke verdunning het serum nog voldoende antistoffen bevat om hemagglutinatie tussen een standaard hoeveelheid virus en rode bloedcellen volledig te verhinderen.
HI-titer: omgekeerde van de serumverdunning die nog in staat is de hemagglutinatie volledig te verhinderen.